Korfu-Kerkyra -Campiello.

Niedziela , tuż po śniadaniu jedziemy  autobusem z Tsaki do stolicy .Miało być dziś "lajtowo", na luzie, ale jak tu wyłączyć aparat, gdy na każdym kroku oczy cieszą się niezwykłą atmosferą miasta.

po kliknięciu w zdjęcie, otworzy się w dużym formacie:)

Do tej pory bardzo rzadko spotykało się na ulicach greckich miast żebraków,ostatnio widzieliśmy ich w stolicy wyspy Rodos.Obecnie,ponoć w związku z kryzysem, coraz częściej ludzie  w podeszłym wieku wychodzą na ulicę.Tu w Kerkyrze cyganów  jest ponoć  najwięcej,mają nawet swoje osady cygańskie.

dane z netu

Los Romów w Grecji nie jest zbyt ciekawy. 

Mimo że kraj ten jest kojarzony raczej z sytuacją braku Romów, jak mawiają niektórzy, Grecy poradzili sobie bardzo skutecznie z tym problemem, to jednak nie można zaprzeczać temu, że Romowie przecież tam żyją i do niedawna tworzyli oni wielkie osiedla w większych miastach w Grecji. Tak było równie z miastem, które zostało ogłoszone europejską stolicą kultury. W momencie, kiedy Grecja została wytypowana, władze z każdego miasta w Grecji zaczęły wyrzucać Cyganów na bruk.

bardzo przykry widok...

 

późnym popołudniem ...

Sercem starego Korfu jest dzielnica Campiello-labirynt wąskich , krętych uliczek, przy których wznoszą się domy z nieodzownymi okiennicami i praniem rozwieszonym między obiema stronami.To wyjątkowo nastrojowa część miasta oraz jeden z najbardziej urokliwych zakątków na wyspie.

Początków Campiello należy szukać w X w., gdy obwarowaniami objęto także obszar sięgający od Starej Twierdzy w głąb lądu.Niezatarte piękno pozostawiła epoka wenecka, kiedy to obronne miasto rozciągnęło się od Starej Twierdzy po Nową.Wkładem Wenecjan są też typowe dla zabudowy Campiello okazałe, trzy lub czteropiętrowe rezydencje wznoszone, by pomieścić rosnącą liczbę mieszkańców w obrębie murów(często , w miarę potrzeb rozbudowywano wzwyż istniejące domy)

W uliczkach łatwo się zagubić, wystarczy wtedy spojrzeć w górę, by dostrzec jakiś charakterystyczny obiekt, jak dzwonnica kościoła św.Spirydiona.Warto też zastanowić się z planem i zegarkiem w ręku, z której strony świeci słońce.

Urok Campiello polega na beztroskiej włóczędze po uliczkach i zaułkach oraz chłonięciu ulotnych scenek codziennego życia.

Na placykach często wyrastają pojedyńcze palmy.

Na atmosferę starego miasta składają się w równym stopniu małe kościółki i pięknie ukwiecone balkony domów.

Mimo, że w XIX w. mury miejskie rozebrano, Campiello zachowało średniowieczną atmosferę.Tworzą ją wąskie, wyłączone z ruchu uliczki, kandounia, ich kamienny bruk, obfitość łukowato sklepionych bram i stromych schodów.Na tle murszejących, spłowiałych fasad w kolorach żółtym, różowym i kremowym, wyróżniają się ciemnozielone lub szare okiennice, balkony z kutego żelaza i ozdobnie obramowane drzwi.

Odszukaliśmy mały placyk Kremasti z uroczą wenecką studnią z 1699 r. rzeźbioną w ludzkie twarze i krzyże.

Z początku XVI w.pochodzi stojący tuż obok kościół Panagia Kremasti, w którym można zobaczyć marmurowy ikonostas z rzeźbionym motywem winogron i ciekawym ikonostasem.Niestety dziś był zamknięty.

Prawie wszystkie zdjęcia robione są moim kompaktem za parę groszy, stąd jakość zdjęć jaka jest, każdy widzi:(

"Straciły "się w komputerze wszystkie zdjęcia z Kerkyry robione Canonem,niestety...